Ponownie wybuchła dyskusja nt. Pinocheta i jego roli w Chile zapewne powodowana rozpoczynającym się procesem członków jego reżimu. To już klasyczny bohater piewców neoliberalnej doktryny, w końcu to on jest ojcem jednego z pierwszych neoliberalnych eksperymentów okupionych straszliwym cierpieniem. Jak zwykle bywa przy takich okazjach juz pojawiły się głosy wyliczające komunistyczne i lewicowe zbrodnie. Oczywiście kontekstem takiego działania jest ukazanie Pinocheta jako antykomunistycznego zbawcy Chile, bo przecież zagrożenie komunizmem czyhało tam tuż za rogiem. Myślę, że nie ma potrzeby wspominania, iż większość wyliczanych komunistycznych zbrodni z komunizmem nie miało nic wspólnego. Wystarczy spojrzeć na manipulacyjne nastawienie polskich prawicowych historyków, którzy okres panowania w polsce kapitalizmu państwowego przedstawiają mianem komunizmu. Ciekawy jest także fakt, że akurat w tym przypadku przy dominacji czynnika ekonomicznego komunizm traktuje się bardziej jako metafizyczno-religijny twór niż zbiór projektów ekonomicznych mających na celu przekazanie pracownikom środków produkcji. Co oczywiście nie miało w polsce miejsca. Wróćmy jednak do Pinocheta. Fundamentaliści rynkowi, bowiem są w stanie usprawiedliwić każdą dyktaturę w imię realizacji neoliberalnej doktryny a już szczególnie,gdy zbrodniarza mogą usprawiedliwić wyimaginowanym komunistycznym zagrożeniem jakiemu sprostał. Tworzenie nieistniejącego zagrożenia, by uzasadnić krwawe dyktatury służące zaprowadzeniu neoliberalnego porządku jest niedopuszczalne i powinno być traktowane tak samo, jak propagowanie faszyzmu czy nazizmu. To jedynie uproszczone formy tego samego systemu spod, którego znaku dolara i krzyża wywodzi się bezwzględnie największa liczba zbrodniarzy i ich ofiar w historii świata.
To także oni odpowiadają dziś za masakry na bliskim wschodzie w imię zysku i cywilizowania. Nie zapominajmy także o szerzeniu jak za czasów krucjat jedynej prawdziwej religi (Agresja Izreala na Palestyne ciągnąca się od lat przy akceptacji zachodnio-liberalnego świata) Nie wspominając już o pomniejszych prawicowych dyktaturach m.nnymi w Afryce czy Ameryce Łacińskiej cieszących sie wsparciem USA. Niczym za czasów Pol Pota, który także uzyskał poparcie ówczesnego doradcy prezydenta USA - Brzezinskiego.
